Dichtbij een bron, wat verder weg een chateau,
vals plat, je ademt in, je ademt uit, spaken glinsteren
in de zon. Schrander fietsend langs de klaterende Jeker,
uitkijkend over de velden, drink je uit je bidon.
Dit gaat goed, hoor ik je zeggen, in de verste verte
geen hongerklop, net nog niet op kop. Dan klets je weg:
je weet waarheen je crost, in volle vaart op Hoeve Nekum af
waar op de steile Louwberg wijnstokken staan te pronken.
Weet dat de Zonnekoning hier pauzeerde bij de inname
van Maastricht. De koele wijnkelder bewaarde de bruidsschat van
het Nederlands koningspaar: zestig flessen sprankelende Riesling,
bewaakt door nachtvlinders in het diepste donker van de hoeve.
Laat de banden van je fiets zoemen – en zingen over bloemige geuren.
Frans Budé
