Anti-berggeit

Ik weet het wel dat ik helaas
elke pukkel in Limburgs heuvels
als een onbedwingbare berg bezie

het kleinst verzet draait zich lam
in mijn pezig lijf spier op spanning
kop op slijten tong verdroogd

als biefstuk uit mijn open mond
kalfsleveren kleur te bleek voor
zuurstof bloedlichaam en lust

de berg in mijn geweten stapelt zich
op voor mij als losse blokkendoos
te brede voegen splijten mijn moed

de schoentjes knellen krampachtig
rond mijn beurse voeten berust erin
mijn vriend en daal af valleien in

druistig de wind van achter snel ik
langgestrekt boomlanen door
op zoek naar mijn geboortegrond

hier begint
plat vlak gretig voor mijn banden
duizend kilometers weg van hier
naar Brabants vlakke land geluk
begint hier