de koers verlaat Montpellier
al keuvelend via glooiende streken
over slechts een onbeduidende côte
en dan… de voet van…
waar serene stilte daalt in het peloton
het kleurenpallet zucht in en uit voor wie het ziet
beweegt als een speelse accordeon
de wind trekt de Bermudadriehoek
en een ieder raakt aan de eigen limiet
de maan schijnt helder aan de horizon
de top swingt vandaag in ovale vlagen
het giert om het weerstation
zwoegende dragers zijn aan het temporiseren
kopmannen zien bondgenoten in sprinters
die weten te schuilen voor wat tegenwind
attention, attention! het finale doek
valt op een parkeerplaats ver van
de o zo gewenste zone des doods
het is het verdict van de Ventoux
zes kilometer onder de top
maar ach, wat doet ’t er toe
Bert Struyvé
