Sluit ik eindelijk hijgend bij de koplopers aan
leggen die zich met hun fiets in het gras.
Nu moet ik alleen de bergen in.
Gentianen, soldanella, stengelloze silene.
Boven de boomgrens volg ik een beek met
een forel die druk foerageert of steeds nee schudt
en ik twijfel of mijn leven wel is geslaagd.
Dat hangt natuurlijk af van de opdracht. Winnen.
Maar welke wedstrijd? Intussen regent het,
rode spatten op mijn hemd: bloed of bergpunten.
Uit de zijdalen van Rhône, Rijn en Po kruipen
schaduwen omhoog, de dag wankelt op zijn fiets.
Waar een slak een streep over het pad trok
stap ik af. Als eerste boven - op de berg na, de slak
en de alpenroosjes. Bij die feiten leg ik me neer.
Rouke van der Hoek
