Kat van Corvara

Het is daar prachtig Steven in die Italiaanse bergen
Het landschap ligt er zo tevreden bij dat je vergeet
hoe onverbiddelijk het is, hoe elke klim je tergen
zal en je laatste krachten slopen, mijlen voor de meet

Hier op de top van de Lombarda zal ik op je wachten
Komende zaterdag, de zon schijnt op de kale pas
Een gletscher glinstert en niets wijst nog op het komend jachten 
Van afgetrainde renners door de stilte heen, plankgas

Hoeveel ik van dit landschap hou, de helden mogen komen 
Met jou voorop als in Corvara op die steile muur 
Waar Nibali, Valverde en de rest ín moesten tomen 
En jij, dwars als een Nuenenaar, vertrok dertig per uur  

De koele zekerheid die uit jouw stormloop sprak, verbaasde 
geen volger van de wielersport; dat jij het ín je had 
wist iedereen allang en dat je eindelijk eens aasde  
op een triomf die bij jou past, zat jaren in het vat

Kat van Corvara, groot ben je, en Nuenen zal dat weten,
wat zeg ik, heel de wereld weet straks wat er is gebeurd 
en hoort de jeugd op fietsjes roepen dat ze Kruijswijk heten 
hun hoofdjes van inspanning en inzet rose gekleurd.


JACE van de Ven